Łódź 01.02.2026, g. 19:00
od 50.00 pln
Nie trzeba było tego mówić
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
od 19 września do 14 października na spektakle popołudniowe i wieczorne bilety kupujecie ze zniżką 30% - w kasie oraz online, kod rabatowy NowySezon
Salomé Lelouch
"Nie trzeba było tego mówić"
Przekład: Bogusława Frosztęga
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Wizualizacje i animacje: Hektor Werios
Obsada: Marta Jarczewska, Monika Kępka, Karolina Kleniewska, Kamil Suszczyk, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Autorka sztuki Salomé Lelouch jest aktorką, reżyserką i dramaturżką, córką scenarzysty i reżysera Claude’a Lelouch – jednego z najważniejszych twórców francuskiego kina, laureata prestiżowych nagród filmowych, w tym Złotej Palmy w Cannes, Złotego Globu czy Oscara (m.in. za film „Kobieta i mężczyzna” z 1966 roku).
W sztuce „Nie trzeba było tego mówić” Lelouch przygląda się współczesnym relacjom i konwenansom. Leitmotivem sztuki jest pytanie, do którego nawiązuje również tytuł sztuki - czy na pewno o wszystkim należy mówić głośno?
- „To próba przyjrzenia się temu, jak szczerość i wolność funkcjonują we współczesnych związkach partnerskich. Czy schematyczne konwenanse, którym poddajemy się mimowolnie, nie niszczą tego, co najważniejsze w ludzkich relacjach- bliskości, czułości, uwagi? Czy, uciekając w prozaiczną sferę życia, podświadomie nie uciekamy przed odpowiedzialnością za drugą osobę? Na ile jesteśmy w stanie zaakceptować partnera/partnerkę, nie narzucając im swojego wyobrażenia na jego temat tego, co powinien, co wypada, co obowiązuje? W ciągłym ruchu, wynikającym z ustawicznej rewolucji technicznej, tworzymy nowe formy komunikacji, które jednak nie stanowią panaceum na pogłębiające się poczucie osamotnienia. Lelouch znakomicie dotyka tego problemu, tworząc z pozoru zwykłe historie, w których bohaterowie próbują odnaleźć siebie, a nowe zjawiska społeczne stanowią pretekst do przyjrzenia się teraźniejszości" – mówi reżyser sztuki Jakub Przebindowski.
Sztuka Lelouch szuka odpowiedzi na pytanie, jak budować dojrzałą relację dwóch osób, która pozwala zachować odrębność oraz odmienne punkty widzenia – zarówno na codzienne, błahe sprawy, jak i na tematy fundamentalne.
W spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
od 19 września do 14 października na spektakle popołudniowe i wieczorne bilety kupujecie ze zniżką 30% - w kasie oraz online, kod rabatowy NowySezon
Salomé Lelouch
"Nie trzeba było tego mówić"
Przekład: Bogusława Frosztęga
Reżyseria: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Wizualizacje i animacje: Hektor Werios
Obsada: Marta Jarczewska, Monika Kępka, Karolina Kleniewska, Kamil Suszczyk, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Autorka sztuki Salomé Lelouch jest aktorką, reżyserką i dramaturżką, córką scenarzysty i reżysera Claude’a Lelouch – jednego z najważniejszych twórców francuskiego kina, laureata prestiżowych nagród filmowych, w tym Złotej Palmy w Cannes, Złotego Globu czy Oscara (m.in. za film „Kobieta i mężczyzna” z 1966 roku).
W sztuce „Nie trzeba było tego mówić” Lelouch przygląda się współczesnym relacjom i konwenansom. Leitmotivem sztuki jest pytanie, do którego nawiązuje również tytuł sztuki - czy na pewno o wszystkim należy mówić głośno?
- „To próba przyjrzenia się temu, jak szczerość i wolność funkcjonują we współczesnych związkach partnerskich. Czy schematyczne konwenanse, którym poddajemy się mimowolnie, nie niszczą tego, co najważniejsze w ludzkich relacjach- bliskości, czułości, uwagi? Czy, uciekając w prozaiczną sferę życia, podświadomie nie uciekamy przed odpowiedzialnością za drugą osobę? Na ile jesteśmy w stanie zaakceptować partnera/partnerkę, nie narzucając im swojego wyobrażenia na jego temat tego, co powinien, co wypada, co obowiązuje? W ciągłym ruchu, wynikającym z ustawicznej rewolucji technicznej, tworzymy nowe formy komunikacji, które jednak nie stanowią panaceum na pogłębiające się poczucie osamotnienia. Lelouch znakomicie dotyka tego problemu, tworząc z pozoru zwykłe historie, w których bohaterowie próbują odnaleźć siebie, a nowe zjawiska społeczne stanowią pretekst do przyjrzenia się teraźniejszości" – mówi reżyser sztuki Jakub Przebindowski.
Sztuka Lelouch szuka odpowiedzi na pytanie, jak budować dojrzałą relację dwóch osób, która pozwala zachować odrębność oraz odmienne punkty widzenia – zarówno na codzienne, błahe sprawy, jak i na tematy fundamentalne.
W spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Łódź 05.02.2026, g. 19:00
od 75.00 pln
SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Łódź 05.02.2026, g. 19:00
od 30.00 pln
VHS
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 06.02.2026, g. 19:00
od 75.00 pln
SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Łódź 06.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
VHS
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 07.02.2026, g. 19:00
od 75.00 pln
SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Łódź 07.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
VHS
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 08.02.2026, g. 19:00
od 75.00 pln
SZALONE NOŻYCZKI
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Paul Pörtner
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Proszę do mnie podejść… i zapytać o co chcecie…być może pomoże nam to w śledztwie. Przypuszczam, że macie państwo własne poszlaki, które pomogą rozwikłaniu sprawy. (…) Świadkowie będą mogli bezpośrednio zadawać pytania podejrzanym.
Jeden z najchętniej oglądanych łódzkich spektakli. Ciągle zapełniający widownię Powszechnego. Salon fryzjerski „Szalone nożyczki” prowadzony przez mistrza grzebienia i – rzecz jasna – nożyczek, Ola Boskiego odwiedziło już ponad 240.000 osób. Salon słynie z doskonałej obsługi i profesjonalnych usług, niestety na jego nienaruszonej reputacji pojawia się skaza – morderstwo w sąsiadującym z salonem mieszkaniu dokonane przez nieznanego sprawcę. Podejrzani są zarówno pracownicy salonu, jak i jego klienci. I tu do akcji wkraczają… Widzowie. To Państwo biorąc czynny udział w śledztwie wskazują winnego, to dzięki Wam dzielni policjanci mogą odtworzyć feralne zdarzenie z najdrobniejszymi szczegółami, to wreszcie Państwo, Widzowie, decydujecie o zakończeniu sztuki.
Doskonale bawią się i widzowie, i aktorzy na scenie. Doskonałe dialogi i fantastyczna gra aktorów doprowadzają wszystkich do bólów brzucha. Naturalnie ze śmiechu! (Wiadomości Dnia)
Paul Pörtner - urodził się w 1925 r w Wuppertalu, studiował germanistykę, romanistykę i filozofię; od 1958 roku do śmierci mieszkał w Szwajcarii; był pisarzem, badaczem zjawisk kulturowych, reżyserem, kierował zespołem aktorskim, był tłumaczem, wydawcą. Pierwsza amerykańska wersja sztuki Pörtnera nosiła tytuł Kto to zrobił i grana była w GeVa Theatre w Rochester z Brucem Jordanem w roli fryzjera.
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Marcin Sławiński
Scenografia: Katarzyna Jarnuszkiewicz/Krzysztof Kelm
Grają: Barbara Lauks, Beata Ziejka, Jakub Kotyński, Piotr Lauks, Artur Majewski, Arkadiusz Wójcik
Prapremiera polska: 27 marca 1999 r.
Łódź 08.02.2026, g. 19:00
od 40.00 pln
VHS
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 11.02.2026, g. 19:00
od 30.00 pln
Boeing, Boeing
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Łódź 12.02.2026, g. 19:00
od 80.00 pln
Boeing, Boeing
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Łódź 13.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Wykapany zięć
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Łódź 13.02.2026, g. 19:00
od 80.00 pln
Boeing, Boeing
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Łódź 14.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Wykapany zięć
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Łódź 14.02.2026, g. 19:00
od 80.00 pln
Boeing, Boeing
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Łódź 15.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Wykapany zięć
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Autor: Krzysztof Kędziora
Reżyseria: Paweł Szkotak
Obsada: Ewa Sonnenburg, Marta Jarczewska/Karolina Krawczyńska, Barbara Szcześniak, Beata Ziejka, Piotr Lauks, Jakub Kotyński, Artur Majewski, Jan Wojciech Poradowski
Pierwsze spotkanie rodziców z narzeczonym córki to moment, któremu zawsze towarzyszą duże emocje. Są one jednak jeszcze większe, jeśli celebrację tego ważnego wieczoru zakłóci splot nieoczekiwanych zdarzeń, zawodowe problemy oraz wizyta niepożądanych gości. Jak zakończy się ten wieczór? Czego o sobie nawzajem dowiedzą się bohaterowie? I jak w obliczu zaskakujących wydarzeń odnajdzie się przyszły zięć?
„Wykapany zięć” Krzysztofa Kędziory to współczesna polska komedia, mówiąca o tym, że miłość jest w życiu najważniejsza. Nawet jeśli na co dzień się nad tym nie zastanawiamy lub nie zdajemy sobie z tego sprawy, to każdy z nas jej potrzebuje. Niezależnie, ile mamy lat i jakie doświadczenia. Czy ulegamy młodzieńczym porywom serca, gnając na oślep za jej chemią, czy z perspektywy czasu, dojrzale zaczynamy pojmować ją głębiej, rozumieć i dojrzewać do myśli, że jest czymś więcej niż tylko dającym nam poczucie euforii szaleństwem hormonów.
Spektakl jest prapremierą sztuki nagrodzonej w 5. Ogólnopolskim konkursie na napisanie współczesnej polskiej komedii „Komediopisanie” organizowanym przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Łódź 15.02.2026, g. 19:00
od 80.00 pln
Boeing, Boeing
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Spektakl prezentowany w EXPO-Łódź (al. Politechniki 4).
Marc Camoletii
„Boeing, Boeing”
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria, opracowanie muzyczne: Jakub Firewicz
Asystent reżysera: Arkadiusz Wójcik
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik, Aleksandra Bogulewska, Karolina Kleniewska, Diana Krupa
„Boeing, Boeing” to rekordzista wśród komedii - sztuka wpisana do Księgi Guinnessa za największą liczbę wystawień. Do dziś jest grana z wielkim powodzeniem w kilkudziesięciu krajach na całym świecie. Jej autorem jest Marc Camoletti - francuski autor, który z niezwykłą precyzją i intuicją potrafi budować komediową fabułę. Na polskich scenach sztukę „Boeing, Boeing” oglądać można w brawurowym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty.
Główny bohater komedii „Boeing, Boeing” ma nie tylko bogate CV, ale i życie uczuciowe. Ma trzy narzeczone… Każda z nich jest stewardesą i każda uważa, że jest dla Maksa tą jedną jedyną. Dzięki rozkładom lotu, zmianie stref czasowych i… wsparciu nieocenionej pomocy domowej, udaje mu się skutecznie ukryć przed kolejnymi narzeczonymi istnienie pozostałych. Co się stanie, kiedy Maksa odwiedzi jego dawny, niepozorny przyjaciel? Czy pomoże Maksowi „miękko wylądować” czy może zafunduje mu prawdziwą „katastrofę w przestworzach”? Czy uwielbiana przez widzów kultowa pomoc domowa Nadia pomoże jej zapobiec?
Ta premiera będzie hołdem dla Giovanny’ego Castellanosa, reżysera „Boeing, Boeing” - spektaklu, który przez kilka lat graliśmy na naszej Dużej Scenie. Giovanny miał reżyserować w naszym Teatrze, myślał także o nowej wersji naszego „Boeinga…”. Nie zdążyliśmy, odszedł nagle w czasie pandemii w wieku zaledwie 40 lat. Był człowiekiem z ogromnym apetytem na życie, twórcą o wielkim poczuciu humoru. W realizacji Castellanosa w rolę Maksa wcielał się Jakub Firewicz, był także asystentem reżysera. Teraz, tworząc autorską, współczesną wersję „Boeinga…”, zadebiutuje jako reżyser. Jakuba znacie doskonale z ról w wielu naszych spektaklach, ale po raz pierwszy spotkamy się z nim w roli reżysera. Na scenie zobaczycie Aleksandrę Bogulewską, Karolinę Kleniewską, Dianę Krupę, Jakuba Kryształa i Sebastiana Jasnocha. W roli Nadii - Arkadiusz Wójcik.
Łódź 20.02.2026, g. 19:00
od 45.00 pln
Korepetycje z miłości
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Łódź 21.02.2026, g. 19:00
od 45.00 pln
Korepetycje z miłości
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Łódź 22.02.2026, g. 19:00
od 45.00 pln
Korepetycje z miłości
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Spektakl prezentowany w Pieter Smit Theater Rock Polska (Łódź, ul. Nowogrodzka 2b).
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Łódź 25.02.2026, g. 10:00
od 35.00 pln
Tubylcy
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 26.02.2026, g. 10:00
od 35.00 pln
Tubylcy
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 26.02.2026, g. 17:00
od 30.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 27.02.2026, g. 10:00
od 35.00 pln
Tubylcy
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 27.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 28.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.