Łódź 27.02.2026, g. 10:00
od 35.00 pln
Tubylcy
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Glenn Waldron
"Tubylcy" ("Natives")
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria (społecznie): Ewa Pilawska
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Jarosław Staniek
Twórca autorskich warsztatów: Andrzej Jakubas
Obsada: Paulina Nadel, Michał Lacheta, Jakub Kryształ
„Tubylcy” dramaturga i dziennikarza Glenna Waldrona opowiadają o trójce młodych ludzi, którzy zmagają się z dojrzewaniem, odkrywaniem siebie i utratą dziecięcej niewinności. Są to nastolatki dorastające w świecie, w którym za sprawą internetu przemoc i pornografia są na wyciągnięcie ręki. Są zagubieni w świecie, w którym brakuje dorosłych. Poruszają się w dżungli nowych mediów i technologii, bo znają ją jak własną kieszeń. Urodzili się w niej, dorastali w niej i opanowali narzędzia potrzebne do przetrwania w niej – wystarczy jedno kliknięcie, a myśli, życzenia i obawy rozprzestrzeniają się niczym pożar po całym świecie. W ułamku sekundy, na zawsze i nieodwołalnie. Jakie będą skutki zderzenia świata wirtualnego z rzeczywistym? Jak poradzić sobie w realnym świecie?
„Tubylcy” przypominają, jak łatwo jest pogubić się we współczesnym świecie. - „Często koncentrujemy się na poprawie społecznego statusu, aby naszym bliskim żyło się łatwiej i lepiej. W efekcie nie mamy dla nich czasu, czyli tracimy z oczu to, co najważniejsze” – mówi Ewa Pilawska. - „Często uciekamy w wirtualną rzeczywistość, bo tam czujemy się pewniej i zdaje się nam, że możemy być, kim chcemy” – dodaje.
"Tubylcy" to 14. tytuł z cyklu „Dziecko w sytuacji”, w ramach którego wszystkie spektakle społecznie reżyseruje Ewa Pilawska. „Dziecko w sytuacji” to jej autorski projekt, na który składają się spektakle i warsztaty (adresowane przede wszystkim do młodzieży). Podejmują one trudne tematy, np. problem bezdomności, depresji rodziców, hejtu, inicjacji seksualnej i transpłciowości. Bardzo często okazuje się, że wielu młodych ludzi dopiero w Teatrze otrzymuje szansę „bycia wysłuchanym” i szansę na rozmowę. Projekt opiera się na dialogu, a nie dawaniu gotowych rozwiązań na życie. W trakcie warsztatów prowadzący i uczestnicy są partnerami, słuchają swoich opinii, uczą się od siebie nawzajem i inspirują do refleksji. Projekt realizowany jest zarówno na żywo w Teatrze, jak i online, dzięki czemu jego odbiorcami są widzowie z całej Polski. Do tej pory w cyklu zostały zrealizowane między innymi sztuki: „Arena” Dave’a Deveau, „Wściekły” Michele Riml, „Odwaga” Jasia Kapeli i Hanny M. Zagulskiej, „#Otagowani” Dave’a Deveau, „Ony” Marty Guśniowskiej”, „Siedemnaście” Matthew Whitteta, „Janek, król przeprowadzek” Davida S. Craiga (najczęściej są to polskie prapremiery tekstów autorów anglojęzycznych - brytyjskich, kanadyjskich i australijskich).
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Łódź 27.02.2026, g. 19:00
od 55.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.