Janek, król przeprowadzek
Łódź 10.06.2025, g. 11:30
od 30.00 pln
Janek, król przeprowadzek
Autor: David S. Craig
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Ewa Pilawska i Andrzej Jakubas (twórca autorskich warsztatów)
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Marlena Bełdzikowska i Witold Jurewicz
Obsada: Paulina Nadel, Magda Zając, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
ze specjalnym udziałem: Małgorzaty Goździk, Marty Jarczewskiej, Janusza Germana, Andrzeja Jakubasa, Jakuba Kotyńskiego, Artura Majewskiego, Arkadiusza Wójcika, Artura Zawadzkiego
9. premiera w cyklu "Dziecko w sytuacji"
„Janek, król przeprowadzek” to metafora walki z przeciwnościami losu - lękiem, brakiem bezpieczeństwa. Sztuka jest uniwersalna, dotyczy rozpadu relacji. Obnaża między innymi samotność dziecka, na które rodzic przerzuca zbyt dużą odpowiedzialność, nadużywając zaufania i bezwarunkowej miłości. W sztuce Craiga mamy do czynienia z różnymi formami osamotnienia, które bohaterowie próbują bezskutecznie zagłuszyć i zdusić, na przykład kupując kolejne rzeczy - oferując substytuty miłości. Niezależnie od tego zawsze rodzą się pytania: jak samotnie mierzyć się ze światem, który nas przytłacza? Jak podjąć wyzwanie? Jak znaleźć w sobie siłę?
Sztuka otrzymała wiele nagród – między innymi,, Toronto’s Tony Award”. Wystawiana była w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Niemczech. W najpopularniejszym kanadyjskim dzienniku "Toronto Star" krytyk teatralny Richard Ouzounian ocenił, że sztuka Craiga napisana jest z wielką wnikliwością i empatią.,, Kawał dobrego teatru, który trafia do nas wszystkich” - pisał z kolei John Coulbourn w „Toronto Sun”.
Realizacja w Teatrze Powszechnym w Łodzi to prapremiera sztuki Davida S. Craiga w Polsce.
Spektakl dla widzów od 10 lat. Integralną częścią spektaklu są warsztaty, które odbywają się po każdym przedstawieniu.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Autor: David S. Craig
Przekład: Elżbieta Woźniak
Reżyseria: Ewa Pilawska i Andrzej Jakubas (twórca autorskich warsztatów)
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Ruch sceniczny: Marlena Bełdzikowska i Witold Jurewicz
Obsada: Paulina Nadel, Magda Zając, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
ze specjalnym udziałem: Małgorzaty Goździk, Marty Jarczewskiej, Janusza Germana, Andrzeja Jakubasa, Jakuba Kotyńskiego, Artura Majewskiego, Arkadiusza Wójcika, Artura Zawadzkiego
9. premiera w cyklu "Dziecko w sytuacji"
„Janek, król przeprowadzek” to metafora walki z przeciwnościami losu - lękiem, brakiem bezpieczeństwa. Sztuka jest uniwersalna, dotyczy rozpadu relacji. Obnaża między innymi samotność dziecka, na które rodzic przerzuca zbyt dużą odpowiedzialność, nadużywając zaufania i bezwarunkowej miłości. W sztuce Craiga mamy do czynienia z różnymi formami osamotnienia, które bohaterowie próbują bezskutecznie zagłuszyć i zdusić, na przykład kupując kolejne rzeczy - oferując substytuty miłości. Niezależnie od tego zawsze rodzą się pytania: jak samotnie mierzyć się ze światem, który nas przytłacza? Jak podjąć wyzwanie? Jak znaleźć w sobie siłę?
Sztuka otrzymała wiele nagród – między innymi,, Toronto’s Tony Award”. Wystawiana była w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Niemczech. W najpopularniejszym kanadyjskim dzienniku "Toronto Star" krytyk teatralny Richard Ouzounian ocenił, że sztuka Craiga napisana jest z wielką wnikliwością i empatią.,, Kawał dobrego teatru, który trafia do nas wszystkich” - pisał z kolei John Coulbourn w „Toronto Sun”.
Realizacja w Teatrze Powszechnym w Łodzi to prapremiera sztuki Davida S. Craiga w Polsce.
Spektakl dla widzów od 10 lat. Integralną częścią spektaklu są warsztaty, które odbywają się po każdym przedstawieniu.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pozory
Łódź 12.06.2025, g. 11:00
od 20.00 pln
Marc Camoletti
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
Maria
Łódź 12.06.2025, g. 19:15
od 20.00 pln
Radosław Paczocha
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.
Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?
Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.
Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?
Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Tango Łódź - transmisja online
-Transmisja Online 13.06.2025, g. 19:15
od 1.00 pln
Tango Łódź
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Maria
Łódź 13.06.2025, g. 19:15
od 50.00 pln
Radosław Paczocha
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.
Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?
Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Maria"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Obsada: Karolina Łukaszewicz, Diana Krupa, Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Monika Kępka, Paulina Nadel, Barbara Szcześniak, Filip Jacak, Sebastian Jasnoch, Jakub Kotyński, Jakub Kryształ, Arkadiusz Wójcik
„Maria” to spektakl inspirowany życiem Marii Kwaśniewskiej - niezwykłej łodzianki, postaci nietuzinkowej, medalistki olimpijskiej, bohaterki wojennej. Słynne zdjęcie z Hitlerem wykonane na Olimpiadzie w 1936 roku w Berlinie (podczas której Maria Kwaśniewska przeciwstawiła się Hitlerowi i na której jako jedyna nie unosiła ręki w nazistowskim pozdrowieniu) stało się przepustką do uratowania tysięcy ludzi.
Teatr bardzo często bada korzenie zła, poddaje analizie negatywnych bohaterów. A Maria Kwaśniewska była osobą nieskończenie dobrą i empatyczną. Całym swoim życiem starała się zaświadczyć temu, że „inny" jest równie ważny jak „ja" sam. Wyimki z jej biografii stanowią dla twórców przedstawienia pretekst do zadania pytania o to, czy można własne życie oddać w pełni innym i czuć się spełnionym?
Prapremiera zrealizowana na XXVIII Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Tango Łódź - transmisja online
-Transmisja Online 14.06.2025, g. 16:00
od 1.00 pln
Tango Łódź
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Pozory
Łódź 14.06.2025, g. 19:00
od 75.00 pln
Marc Camoletti
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
Tango Łódź - transmisja online
-Transmisja Online 14.06.2025, g. 19:15
od 1.00 pln
Tango Łódź
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Korepetycje z miłości
Łódź 14.06.2025, g. 19:15
od 50.00 pln
Korepetycje z miłości
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pozory
Łódź 15.06.2025, g. 19:00
od 75.00 pln
Marc Camoletti
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
Tango Łódź - transmisja online
-Transmisja Online 15.06.2025, g. 19:15
od 1.00 pln
Tango Łódź
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Autor: Radosław Paczocha"Tango Łódź"
Reżyseria: Adam Orzechowski
Scenografia i kostiumy: Magdalena Gajewska Muzyka: Marcin Nenko
Występują: Marta Jarczewska/Małgorzata Goździk, Karolina Krawczyńska, Monika Kępka, Zuzanna Zielińska, Beata Ziejka, Arkadiusz Wójcik, Mirosław Henke, Piotr Lauks, Filip Jacak, Mateusz Rzeźniczak
Czy rewolucja ma płeć? W Łodzi rewolucja była kobietą i sprawą kobiet. Wyzwalała się w łódzkich włókniarkach – matkach, żonach, kochankach i w końcu rewolucjonistkach.
Hałas, pośpiech, bieg. Wrzaski dzieciaków i męża. W ciągu dnia do pracy, w nocy sprzątanie, rano z dziećmi do żłobka. Huk maszyn w fabryce. Nie bałam się jednak ciężkiej pracy. Bo tak naprawdę w życiu bałam się tylko majstra, męża, ojca i dyrektora.
Założysz się o papierosa, że zastrzelę tę kobietę z flagą na barykadzie za jednym strzałem? Będzie spokój. Jej córka nie będzie więcej krzyczeć: "mamusiu, nie kupuj już więcej dzieci", kiedy ta znowu zajdzie w ciążę. Będzie cisza. Taka jak wtedy, gdy włókniarki strajkowały. Nocami było słychać w hali ludzkie oddechy, tak było pusto, tak głucho, tak ciemno, aż kobiety płakały ze strachu. Żądały godnego życia. Tymczasem mogły tylko prosić. Żądać mogli tylko ci, którzy je zatrudniali. Nigdy dobrego słowa, zawsze przekleństwa, zawsze wyzwiska, zawsze kopniaki.
Sztuka "Tango Łódź" została napisana specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi przez Radosława Paczochę. Spektakl stawia pytania o Łódź. Jaka była? Jaka jest? Czy rzeczywiście – jak mówi jeden z bohaterów spektaklu – "Bóg pokarał to miasto przemysłem"?
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
Korepetycje z miłości
Łódź 15.06.2025, g. 19:15
od 50.00 pln
Korepetycje z miłości
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pozory
Łódź 16.06.2025, g. 19:00
od 45.00 pln
Marc Camoletti
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
"Pozory" ("Pyjama pour six")
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Reżyseria i muzyka: Jakub Przebindowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Anna Poniewierska
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Michał Lacheta, Arkadiusz Wójcik
Zapraszamy na dalsze przygody kultowej pomocy domowej Nadii! Nowe tłumaczenie sztuki specjalnie dla Teatru Powszechnego w Łodzi - Polskiego Centrum Komedii przygotował Bartosz Wierzbięta.
Tym razem Nadia rozpoczyna współpracę z nowym pracodawcą - uznanym producentem filmowym, który razem z żoną mieszka w luksusowym domu w Żabiczkach pod Łodzią. Szybko okazuje się, że głównym zadaniem Nadii nie jest porządkowanie domu, a raczej życia osobistego, które jest wyjątkowo skomplikowane…
Spirala kłamstw i skupianie się na pozorach prowadzą do sytuacji, w której nietrudno o katastrofę. Czy Nadii uda się jej zapobiec?
„Spektakl stawia pytania - między innymi o to, na ile prawda pomaga nam w życiu, a na ile nam przeszkadza? Czemu stwarzamy pozory, dlaczego przybieramy pozy? Czemu żyjemy w świecie półprawd? Czy w ten sposób chcemy się przed czymś uchronić? Czy to forma bezpiecznej ucieczki?” - mówi reżyser Jakub Przebindowski.
„Tym razem Nadia wpada w wir zdarzeń - zupełnie wbrew swojej woli. Jednak to właśnie ona staje się jedyną nadzieją na rozwiązanie sytuacji, która narasta z powodu piętrzącej się gry pozorów i półprawd” - dodaje reżyser.
Korepetycje z miłości
Łódź 16.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Korepetycje z miłości
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Flavia Coste
"Korepetycje z miłości"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Obsada: Magda Zając Zawadzka, Artur Zawadzki, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk
Z udziałem Pawła Majchrowskiego (akordeon)
W kameralnej komedii o poszukiwaniu miłości i akceptacji padają fundamentalne pytania o istotę związków. Czy redaktor rubryki z poradami dotyczącymi „spraw sercowych” w kolorowym piśmie dla pań okaże się specem od miłości?
Sławomir Narloch podkreśla: – Będzie to spektakl o miłości. O naturze uczucia, które rozpięte jest między młodzieńczą fantazją a ciężką pracą, polegającą na cierpliwości i trosce o drugą osobę. O miłości, która przez to, że chce być w centrum uwagi, doprowadza nasze życie do absurdu – mówi. - Cechą dobrej komedii jest, że potrafi opowiadać o najpoważniejszych sprawach z dystansem. Nie może się chyba nazywać komedią, jeśli podstępem i złośliwie nie wdziera się w nasze słabości i problemy – dodaje reżyser.
- Kontynuujemy współpracę z Wydziałem Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie, w ramach której studenci i absolwenci realizują na naszej Małej Scenie premiery współczesnych komedii. W moim odczuciu bardzo ważne jest, aby młodzi twórcy zainteresowani komedią mieli przestrzeń do poszukiwań nowej, autorskiej estetyki gatunku. Stwarzanie przestrzeni do tych poszukiwań to także misja Polskiego Centrum Komedii. W minionym sezonie sztukę „Replay” wyreżyserowała Magdalena Małecka-Wippich, w tym sezonie zapraszamy na „Korepetycje z miłości” Flavii Coste w reżyserii Sławomira Narlocha – zapowiada dyrektorka Teatru Powszechnego w Łodzi Ewa Pilawska.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Kto chce być Żydem?
Łódź 18.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Kto chce być Żydem?
Łódź 19.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Marek Modzelewski
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
"Kto chce być Żydem?"
Reżyseria: Jacek Braciak
Scenografia: Witek Stefaniak
Kostiumy: Ewa Helman-Szczerbic
Obsada: Monika Kępka, Diana Krupa/Paulina Nadel, Beata Ziejka, Marek Kasprzyk, Adam Marjański, Arkadiusz Wójcik
Licencja na korzystanie z Utworów muzycznych została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS
Czarna komedia "Kto chce być Żydem?" w reżyserii Jacka Braciaka opowiada historię rodzinnego spotkania, które nieoczekiwanie obnaża słabości, lęki i zaszłości. Autor sztuki Marek Modzelewski jak zwykle wkłada kij w mrowisko. Portretuje inteligencką rodzinę, która – choć nie chce się do tego przyznać – nie jest wolna od uprzedzeń, kabotynizmu i głęboko zakorzenionego myślenia stereotypami. Jak wykształceni, „obyci” ludzie zareagują, gdy jedno z nich ogłosi, że postanawia przejść na judaizm? Modzelewski stawia przed nami lustro, w którym precyzyjnie odbija się obraz społeczeństwa.
„Sztuka Modzelewskiego jest świetnie napisana i dla mnie jest szczególna, bo porusza wiele kwestii, które mnie od lat zajmują. Żydowskość, tożsamość, nietolerancja, rodzina, miłość – można by długo wymieniać. W wielu kwestiach ta sztuka jest dotkliwa, stawia przed nami lustro. Ale żeby się w tym lustrze przejrzeć, dokonać wiwisekcji, trzeba mieć odwagę na tę konfrontację” – zaznacza Braciak. „Moim zdaniem sztuka «Kto chce być Żydem?» oddziałuje na wielu poziomach, w jej realizacji ważna jest dla mnie równowaga pomiędzy serio a buffo, powagą a ironią. Często o kwestiach bardzo poważnych można mówić, posługując się poczuciem humoru, dystansem, żartem” – dodaje.
Recenzje:
"Jacek Braciak rewelacyjnie zadebiutował jako reżyser spektaklu «Kto chce być Żydem?» Marka Modzelewskiego w Teatrze Powszechnym w Łodzi. [...] Świetnie grają aktorzy: nie bronią swoich postaci, tylko czynią z nich ludzi pełnych niekonsekwencji, bo tacy jesteśmy. Jednych lubimy, innych krytykujemy, co jak pokazuje finał wymaga bezkompromisowości również wobec siebie [...]" (Jacek Cieślak, "Rzeczpospolita")
"Ewa Pilawska z sukcesem i poświęceniem zamienia łódzką scenę w dom komedii i udowadnia, jak wiele może mieścić w sobie ten w Polsce pogardliwie traktowany gatunek. „Kto chce być Żydem?” Braciaka w założeniach Pilawskiej mieści się idealnie. Z początku wywołuje śmiech, bawi znakomicie napisanymi dialogami, ale od pierwszej sceny budzi podskórny niepokój. […] Aktorzy Powszechnego grają znakomicie. Nie idą w gagi, wolą półtony. Ważniejsza jest aura postaci niż mówienie wprost. […] Łódzkie „Kto chce być Żydem?” daje satysfakcję na wielu polach. Bo można wystawiać Modzelewskiego na różne sposoby, bo Braciak udowodnił, że ma słuch do literatury, uważność i czułość wobec aktorów i jest fachowcem pełną gębą. Bo to komedia i nie komedia w jednym. Gustaw Holoubek powtarzał, że granica między buffo i serio w teatrze mieści się na ostrzu noża" (Jacek Wakar, miesięcznik "Kraków i świat")
"To jeden z najlepszych spektakli Powszechnego z ostatnich lat. Warto go obejrzeć - i dla dobrego aktorstwa, i inteligentnej rozrywki" (Izabella Adamczewska, "Gazeta Wyborcza")
W spektaklu padają słowa powszechnie uznawane za obraźliwe.
W trakcie spektaklu wykorzystywane są wyroby tytoniowe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego
rozpoczęciu jest niemożliwy.
Uciekinierki
Łódź 20.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Uciekinierki
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Ziemia obiecana - XXXI MFSPiN
Łódź 21.06.2025, g. 19:00
od 80.00 pln
Ziemia obiecana: Pokaz Mistrzowski
Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Władysław Reymont
"Ziemia obiecana"
Tekst i dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Reżyseria: Maja Kleczewska
Aranżacja przestrzeni, scenografia, reżyseria światła, koncepcja wideo: Fabien Lédé
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka: Cezary Duchnowski
Operator kamery: Aleksander Joachimiak
Obsada: Natalia Bielecka, Maria Bieńkowska, Weronika Janosz, Mirosława Żak, Michał Bałaga, Aleksander Blitek, Paweł Charyton, Tomasz Kocuj,Krzysztof Korzeniowski, Grzegorz Kwas, Wojciech Leśniak, Tomasz Muszyński, Piotr Zawadzki
Rok 2025 uchwałą Senatu RP ogłoszony został rokiem Władysława Reymonta. W czerwcu w Teatrze Zagłębia odbędzie się premiera „Ziemi obiecanej” Reymonta w reżyserii Mai Kleczewskiej. Kilka dni po premierze spektakl zostanie zaprezentowany w Łodzi - na XXXI Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
„Ziemia obiecana” to realistyczny portret świata na progu rewolucji. Rewolucji gospodarczej, przemysłowej ale też rewolucji modeli relacji międzyludzkich. Taka była „Ziemia obiecana” Reymonta, taka była Wajdy – i taka jest Mai Kleczewskiej.
Jedna z najważniejszych współczesnych reżyserek teatralnych razem z dramaturgiem Tomaszem Śpiewakiem (m. in. słynny „Korzeniec”, czy „Koń, kobieta i kanarek”) ziemię obiecaną odkrywają w Sosnowcu, mieście o historii zaskakująco podobnej do historii Łodzi. Jednak ich „Ziemia obiecana” nie jest opowieścią o przeszłości. To, znów, realistyczny portret świata na progu rewolucji – ale rewolucji jak najbardziej współczesnej, której nośnikiem są już nie fabryki a nowoczesne technologie i sztuczna inteligencja. Spektakl stawia pytania o przyszłość pracy, o wiecznie żywe napięcia kapitalizmu, brutalność jego reguł oraz nierówności ale też o wciąż aktualne mechanizmy dążenia do sukcesu. Bohaterowie tej „Ziemi obiecanej” nie różnią się bowiem zasadniczo od tych Reymonta i Wajdy: nadal kalkulują, kochają, zdradzają, ryzykują wszystko – tylko w innym kostiumie epoki.
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Bilety
Normalny: 130 zł
Ulgowy: 80 zł
Czas trwania:
Spektakl w trakcie prób - informację podamy po premierze
Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Władysław Reymont
"Ziemia obiecana"
Tekst i dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Reżyseria: Maja Kleczewska
Aranżacja przestrzeni, scenografia, reżyseria światła, koncepcja wideo: Fabien Lédé
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka: Cezary Duchnowski
Operator kamery: Aleksander Joachimiak
Obsada: Natalia Bielecka, Maria Bieńkowska, Weronika Janosz, Mirosława Żak, Michał Bałaga, Aleksander Blitek, Paweł Charyton, Tomasz Kocuj,Krzysztof Korzeniowski, Grzegorz Kwas, Wojciech Leśniak, Tomasz Muszyński, Piotr Zawadzki
Rok 2025 uchwałą Senatu RP ogłoszony został rokiem Władysława Reymonta. W czerwcu w Teatrze Zagłębia odbędzie się premiera „Ziemi obiecanej” Reymonta w reżyserii Mai Kleczewskiej. Kilka dni po premierze spektakl zostanie zaprezentowany w Łodzi - na XXXI Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
„Ziemia obiecana” to realistyczny portret świata na progu rewolucji. Rewolucji gospodarczej, przemysłowej ale też rewolucji modeli relacji międzyludzkich. Taka była „Ziemia obiecana” Reymonta, taka była Wajdy – i taka jest Mai Kleczewskiej.
Jedna z najważniejszych współczesnych reżyserek teatralnych razem z dramaturgiem Tomaszem Śpiewakiem (m. in. słynny „Korzeniec”, czy „Koń, kobieta i kanarek”) ziemię obiecaną odkrywają w Sosnowcu, mieście o historii zaskakująco podobnej do historii Łodzi. Jednak ich „Ziemia obiecana” nie jest opowieścią o przeszłości. To, znów, realistyczny portret świata na progu rewolucji – ale rewolucji jak najbardziej współczesnej, której nośnikiem są już nie fabryki a nowoczesne technologie i sztuczna inteligencja. Spektakl stawia pytania o przyszłość pracy, o wiecznie żywe napięcia kapitalizmu, brutalność jego reguł oraz nierówności ale też o wciąż aktualne mechanizmy dążenia do sukcesu. Bohaterowie tej „Ziemi obiecanej” nie różnią się bowiem zasadniczo od tych Reymonta i Wajdy: nadal kalkulują, kochają, zdradzają, ryzykują wszystko – tylko w innym kostiumie epoki.
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Bilety
Normalny: 130 zł
Ulgowy: 80 zł
Czas trwania:
Spektakl w trakcie prób - informację podamy po premierze
Uciekinierki
Łódź 21.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Uciekinierki
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Ziemia obiecana - XXXI MFSPiN
Łódź 22.06.2025, g. 19:00
od 80.00 pln
Ziemia obiecana: Pokaz Mistrzowski
Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Władysław Reymont
"Ziemia obiecana"
Tekst i dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Reżyseria: Maja Kleczewska
Aranżacja przestrzeni, scenografia, reżyseria światła, koncepcja wideo: Fabien Lédé
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka: Cezary Duchnowski
Operator kamery: Aleksander Joachimiak
Obsada: Natalia Bielecka, Maria Bieńkowska, Weronika Janosz, Mirosława Żak, Michał Bałaga, Aleksander Blitek, Paweł Charyton, Tomasz Kocuj,Krzysztof Korzeniowski, Grzegorz Kwas, Wojciech Leśniak, Tomasz Muszyński, Piotr Zawadzki
Rok 2025 uchwałą Senatu RP ogłoszony został rokiem Władysława Reymonta. W czerwcu w Teatrze Zagłębia odbędzie się premiera „Ziemi obiecanej” Reymonta w reżyserii Mai Kleczewskiej. Kilka dni po premierze spektakl zostanie zaprezentowany w Łodzi - na XXXI Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
„Ziemia obiecana” to realistyczny portret świata na progu rewolucji. Rewolucji gospodarczej, przemysłowej ale też rewolucji modeli relacji międzyludzkich. Taka była „Ziemia obiecana” Reymonta, taka była Wajdy – i taka jest Mai Kleczewskiej.
Jedna z najważniejszych współczesnych reżyserek teatralnych razem z dramaturgiem Tomaszem Śpiewakiem (m. in. słynny „Korzeniec”, czy „Koń, kobieta i kanarek”) ziemię obiecaną odkrywają w Sosnowcu, mieście o historii zaskakująco podobnej do historii Łodzi. Jednak ich „Ziemia obiecana” nie jest opowieścią o przeszłości. To, znów, realistyczny portret świata na progu rewolucji – ale rewolucji jak najbardziej współczesnej, której nośnikiem są już nie fabryki a nowoczesne technologie i sztuczna inteligencja. Spektakl stawia pytania o przyszłość pracy, o wiecznie żywe napięcia kapitalizmu, brutalność jego reguł oraz nierówności ale też o wciąż aktualne mechanizmy dążenia do sukcesu. Bohaterowie tej „Ziemi obiecanej” nie różnią się bowiem zasadniczo od tych Reymonta i Wajdy: nadal kalkulują, kochają, zdradzają, ryzykują wszystko – tylko w innym kostiumie epoki.
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Bilety
Normalny: 130 zł
Ulgowy: 80 zł
Czas trwania:
Spektakl w trakcie prób - informację podamy po premierze
Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Władysław Reymont
"Ziemia obiecana"
Tekst i dramaturgia: Tomasz Śpiewak
Reżyseria: Maja Kleczewska
Aranżacja przestrzeni, scenografia, reżyseria światła, koncepcja wideo: Fabien Lédé
Kostiumy: Konrad Parol
Muzyka: Cezary Duchnowski
Operator kamery: Aleksander Joachimiak
Obsada: Natalia Bielecka, Maria Bieńkowska, Weronika Janosz, Mirosława Żak, Michał Bałaga, Aleksander Blitek, Paweł Charyton, Tomasz Kocuj,Krzysztof Korzeniowski, Grzegorz Kwas, Wojciech Leśniak, Tomasz Muszyński, Piotr Zawadzki
Rok 2025 uchwałą Senatu RP ogłoszony został rokiem Władysława Reymonta. W czerwcu w Teatrze Zagłębia odbędzie się premiera „Ziemi obiecanej” Reymonta w reżyserii Mai Kleczewskiej. Kilka dni po premierze spektakl zostanie zaprezentowany w Łodzi - na XXXI Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych.
„Ziemia obiecana” to realistyczny portret świata na progu rewolucji. Rewolucji gospodarczej, przemysłowej ale też rewolucji modeli relacji międzyludzkich. Taka była „Ziemia obiecana” Reymonta, taka była Wajdy – i taka jest Mai Kleczewskiej.
Jedna z najważniejszych współczesnych reżyserek teatralnych razem z dramaturgiem Tomaszem Śpiewakiem (m. in. słynny „Korzeniec”, czy „Koń, kobieta i kanarek”) ziemię obiecaną odkrywają w Sosnowcu, mieście o historii zaskakująco podobnej do historii Łodzi. Jednak ich „Ziemia obiecana” nie jest opowieścią o przeszłości. To, znów, realistyczny portret świata na progu rewolucji – ale rewolucji jak najbardziej współczesnej, której nośnikiem są już nie fabryki a nowoczesne technologie i sztuczna inteligencja. Spektakl stawia pytania o przyszłość pracy, o wiecznie żywe napięcia kapitalizmu, brutalność jego reguł oraz nierówności ale też o wciąż aktualne mechanizmy dążenia do sukcesu. Bohaterowie tej „Ziemi obiecanej” nie różnią się bowiem zasadniczo od tych Reymonta i Wajdy: nadal kalkulują, kochają, zdradzają, ryzykują wszystko – tylko w innym kostiumie epoki.
Spektakl zostanie zaprezentowany w Klubie Wytwórnia, Łódź ul. Łąkowa 29
Bilety
Normalny: 130 zł
Ulgowy: 80 zł
Czas trwania:
Spektakl w trakcie prób - informację podamy po premierze
Uciekinierki
Łódź 22.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Uciekinierki
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Pierre Palmade i Christophe Duthuron
"Uciekinierki" ("Fugueuses")
Przekład: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Jerzy Hutek
Współpraca reżyserska: Arkadiusz Wójcik
Ruch sceniczniy: Jarosław Staniek
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Barbara Szcześniak, Beata Ziejka
Zapraszamy na pełną emocji komedię „Uciekinierki”. To historia o kobietach. Bohaterki różni wszystko – wiek, doświadczenie i styl życia. Ich przypadkowe spotkanie staje się okazją do opowiedzenia o sile kobiecej przyjaźni, potrzebie miłości i odwadze bycia sobą. To opowieść o tym, jak często kobiety poświęcają się, stawiając potrzeby innych ponad swoje. Jednak nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie i odnaleźć szczęście... W rolach Margot i Claude zobaczymy Beatę Ziejkę i Barbarę Szcześniak.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Łódź 25.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...
Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...
Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.
Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!
Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...
Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...
Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.
Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!
Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Łódź 26.06.2025, g. 19:15
od 35.00 pln
Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna
Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...
Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...
Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.
Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!
Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Scenariusz i reżyseria: Michał Walczak
Scenografia i kostiumy: Agata Stanula
Muzyka: Andrzej Izdebski
Choreografia: Alisa Makarenko
Obsada: Aleksandra Bogulewska, Paulina Nadel, Sebastian Jasnoch, Jakub Kryształ, Michał Lacheta
Rok 2024 Teatr Powszechny w Łodzi otworzy prapremierą spektaklu „Bim-Bom-Boom! Pracoholiczna komedia romantyczna”. Jak zapowiada reżyser Michał Walczak, będzie to spektakl o miłości w czasach algorytmów, historia pary, która poznaje się dzięki «cyberswatce» – aplikacji do łączenia ludzi, którzy nie mają czasu na randki...
Po przedawkowaniu nadgodzin w korporacji informatyk Dariusz trafia na odwyk od pracy do Łódzkiej Kliniki Wypaleń, gdzie prezesi, urzędnicy, aktorzy i nauczyciele uczą się jak nie pracować, nudzić się i bimbać, uczestnicząc w sesjach prowadzonych przez siostrę Rezyliencję i ekscentrycznego profesora Krindża – urlopologa i terapeutę wypaleń. Po odstawieniu ekranów i deadline'ów Darek cierpi na stany lękowe, które pogłębiają się, gdy jego partnerka Honia oznajmia, że jest w ciąży, a szefowa Laura chce wydostać go z kliniki i zmusza do ukończenia programowania aplikacji randkowej Empaton. Darek odmawia, by poświęcić czas rodzinie, ale gdy Empaton porywa Honię, musi wrócić do pracy i zhakować obdarzoną sztuczną inteligencją aplikację, która chce go zabić...
Ratunkiem przed komercjalizacją miłości i rozpadem związku ma stać się teatrzyk studencki Bim Bom, który wraca na scenę z okazji 600-lecia Łodzi z programem pełnym surrealnych zwrotów akcji, machin scenicznych i konceptów, o których nie śniło się pracownikom korporacji.
Czy informatykowi uda mu się odzyskać ukochaną i pokonać sztuczną inteligencję? Czy miłość może być lekiem na przepracowanie? A może prawdziwe uczucie wymaga zbyt dużo pracy i nie ma dla niej miejsca w zagonionym świecie? Zapraszamy pracowników wszystkich branż na surrealistyczny wieczór w Łódzkiej Klinice Wypaleń i 90 minut intensywnej bimboterapii!
Licencja udziela Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Rodzina
Łódź 27.06.2025, g. 19:00
od 45.00 pln
Rodzina - KOMEDIA
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
VHS
Łódź 27.06.2025, g. 19:15
od 30.00 pln
VHS
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Rodzina
Łódź 28.06.2025, g. 19:00
od 45.00 pln
Rodzina - KOMEDIA
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
VHS
Łódź 28.06.2025, g. 19:15
od 30.00 pln
VHS
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Rodzina
Łódź 29.06.2025, g. 19:00
od 45.00 pln
Rodzina - KOMEDIA
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
Antoni Słonimski
"Rodzina"
Reżyseria, adaptacja, opracowanie muzyczne: Wojciech Malajkat
Scenografia i kostiumy: Wojciech Stefaniak
Obsada: Małgorzata Goździk, Marta Jarczewska, Karolina Kleniewska/Anna Kraszewska, Barbara Szcześniak, Marek Kasprzyk/Artur Majewski, Jakub Kotyński, Michał Lacheta/Filip Jacak, Jakub Kryształ/Kamil Suszczyk, Paweł Okoński/ Adam Marjański, Jan Wojciech Poradowski, Arkadiusz Wójcik, Artur Zawadzki
Akcja „Rodziny” Antoniego Słonimskiego w reżyserii Wojciecha Malajkata dzieje się w podupadłym majątku Lekcickich, w którym głowa rodziny Tomasz Lekcicki – utracjusz, bawidamek, miłośnik metafizyki i domorosły wynalazca, mieszka z siostrą poetką i – jedyną stąpającą twardo po ziemi osobą w rodzinie – córką Marysią. Ta ostatnia, podejmuje działania mające na celu uratowanie rodzinnego majątku. Traf chce, że w tym samym czasie w dworze w Lekcicach pojawia się również sowiecki dygnitarz i tajemniczy gość zza granicy.
„Rodzina”, jedna z trzech komedii napisanych przez Antoniego Słonimskiego, jest satyryczną wizją Polski, napisaną z charakterystycznymi dla Skamandryty ostrym dowcipem i ciętym językiem. Mimo, iż powstała w 1933 roku, okazuje się być dziś niezwykle aktualna.
VHS
Łódź 29.06.2025, g. 19:15
od 30.00 pln
VHS
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.
Marcin Bałczewski
"VHS"
Reżyseria: Sławomir Narloch
Scenografia i kostiumy: Maks Mac
Muzyka: Jakub Gawlik
Reżyseria światła: Karolina Gębska
Asystent reżysera: Sebastian Jasnoch
Obsada: Sebastian Jasnoch
Z udziałem Zuzanny Glądys (trąbka)
VHS" to opowieść o mężczyźnie, którego perypetie splatają się nierozerwalnie z przemianami ustrojowymi i gospodarczymi lat 80. i 90. w Polsce. Bohater sztuki postanawia wziąć los w swoje ręce i wpada na pomysł własnego interesu. Zamierza wykorzystać magnetowid ukradziony z transportu towarów wiezionych na Zachód oraz pirackie kasety VHS…
„Interesuje mnie literatura «blisko człowieka» - sztuki, które próbują w teatralne ramy złapać codzienność, historie zwykłych ludzi. «VHS» to przejmująca opowieść o facecie, który wierzy w to, że właśnie nadszedł jego czas. A sposobem na szczęście, dostatek i wolności mają się stać... kasety VHS. Podróżując po całym kraju organizuje pokazy zagranicznych filmów w remizach i wiejskich domach kultury. Wreszcie jest kimś" – mówi Sławomir Narloch.
Amatorskie pokazy filmów są dla mieszkańców wsi powiewem Zachodu, namiastką luksusu niczym pierwszy łyk Coca-Coli. Dla głównego bohatera to „American dream” w polskim wydaniu. - „Mimo, że lata 90. to z naszej perspektywy odległy, mityczny czas, gdy świat stanął otworem i wszystko wydawało się możliwe, mam nieodparte wrażenie, że pęd za sukcesem i za tym, żeby wreszcie być kimś, to opowieść, która trwa i wciąż opisuje naszą codzienność. Żyjemy w repryzie lat 90. Realizujemy w Teatrze Powszechnym komedię, która przeniesie nas w świat opuszczonych CPN-ów, filmów z serii «Rambo» i poloneza z dyndającą zapachową choinką. Czujecie ten zapach, prawda?" – dodaje reżyser.
W spektaklu „VHS” wykorzystywane są wyroby tytoniowe, dym oraz padają słowa powszechnie uważane za obraźliwe.
Wstęp na przedstawienie wystawiane na Małej Scenie po jego rozpoczęciu jest niemożliwy.